Rodzice są pierwszymi osobami, z którymi dziecko spotyka się w swoim życiu. Towarzyszą oni swoim pociechom przez sporą część życia i to oni są pierwszymi wzorami do naśladowania a jednocześnie nauczycielami. Rodzice dbają o rozwój dziecka na wielu płaszczyznach: fizycznej, psychicznej, emocjonalnej, edukacyjnej, duchowej itp. Chcą także rozwijać różnego rodzaju umiejętności i talenty dziecka.
Warto zadbać już od najmłodszych lat o krzewienie wśród dzieci przedsiębiorczych postaw. Nie oznacza to jednak wpajania naszym pociechom pojęć ekonomicznych czy uczenia ich inwestowania.
Wiedza nie jest kluczowym elementem przedsiębiorczości, a czasem może przeszkodzić w kreatywności i tworzeniu nowych, innowacyjnych projektów. To właśnie postawy, sposób myślenia i działania determinują to czy jesteśmy osobami przedsiębiorczymi czy nie. Drugorzędne znaczenie ma w tym przypadku wiedza.
Poczucie własnej wartości to coś co jest niezbędne do przedsiębiorczych zachowań. Daje ono dużą wiarę w siebie i swoje możliwości, co pozwala odważnie prezentować własne pomysły, a także podejmować trudniejsze decyzje, bez strachu, iż zostaniemy skrytykowani.
Pamiętam jak mój Tata podczas wizyt rodziny czy przyjaciół wołał mnie do pokoju, żebym wyrecytowała nowo poznany wierszyk, albo zaśpiewała piosenkę, którą ćwiczyłam na kółku wokalnym. Wiedziałam, że rodzice byli ze mnie zawsze dumni – stąd moja wiara w siebie, a wspomniane występy sprawiły, że do dziś lubię wystąpienia przed szerszym audytorium.
Jeśli znamy swoje słabe i mocne strony jesteśmy w stanie przyjąć konstruktywną krytykę, a jednocześnie być odporni na złośliwe krytykanctwo. Osoby pewne siebie nie pozwalają na to by podcinano im skrzydła, konsekwentnie walczą o to, by mogły je rozwijać. Są to także osoby, które mają zaufanie do samych siebie i wiedzą, że mogą na sobie polegać.
Dzieci stają się pewne siebie przede wszystkim wtedy gdy wychowywane są w poczuciu bezwarunkowej miłości, tzn. takiej, na którą nie trzeba sobie zasłużyć. Dzieci muszą czuć się kochane po prostu za to, że są, a nie za to co zrobią bądź za to jakie są. To poczucie zależy przede wszystkim od postaw rodziców, a nie od tego co mówią oni dziecku. Oczywiście, nie oznacza to, że mamy nie mówić swoim pociechom, że je kochamy, warto jednak pamiętać także o takich gestach jak: przytulanie, głaskanie po głowie, wspólna zabawa, rozmowy, poświęcony czas. Dla dziecka ważne będzie także to czy znamy jego przyjaciół, czy kibicujemy mu na meczach/ występach artystycznych itp. Bądźmy zawsze wsparciem i najzwyczajniej w świecie WIERZMY W SWOJE DZIECI!
Uważać należy również z krytyką. Jeśli będziemy doceniać i chwalić nasze dzieci za to co osiągają, formą kary stanie się już sam brak pochwały. Chodzi o to, by nawet w najdrobniejszych poczynaniach naszych pociech dostrzegać ich starania, włożony wysiłek i pokonywane trudności.
Nawet wtedy gdy dziecko w szkolnym wyścigu dobiegnie do mety jako ostatnie, możemy powiedzieć: gratuluję, że dokończyłeś bieg, widziałem jak dzielnie walczyłeś do końca.
Takie wsparcie ze strony rodziców buduje poczucie własnej wartości i pewność siebie. Powinno się wyeliminować porównywanie dzieci do rówieśników, czy innych osób. Każdy z nas jest indywidualną, wyjątkową jednostką i tak też chcemy się czuć. Pozwólmy dzieciom podejmować pewne decyzje, popełniać błędy i uczyć się na nich. To z pewnością sprawi, iż będą one bardziej odpowiedzialnymi ludźmi w przyszłości.
A jak się sprawa ma z kreatywnością i samodzielnością dzieci? O tym w kolejnym wpisie ;)
